piątek, 30 maja 2014

Kosogłos - Suzanne Collins

Wiem, wiem w tym miesiącu bardzo zaniedbałam bloga i jest mi z tego powodu bardzo wstyd. Myślałam, że ten miesiąc będzie dość spokojny, bez większych stresów w szkole. Aż tu nagle jak nas zasypali sprawdzianami, które z chęcią zaważą na naszych oceanach, to nie wiedziałam za co mam się brać w pierwszej kolejności. Na szczęście w trakcie majówki trochę się sprężyłam i przeczytałam 2 książki, a teraz jestem pod koniec 3. Jednak przejdźmy do recenzji :-)

UWAGA: RECENZJA ZAWIERA SPOILERY POPRZEDNICH TOMÓW !!

Tytuł: Kosogłos
Autor: Suzanne Collins
Seria: Igrzyska Śmierci
Wydawnictwo: Media Rodzina 



W ostatnim tomie trylogii Suzanne Collins autorka przenosi nas do trzynastego dystryktu, gdzie aktualnie przebywają Katniss, Betee i Finnick. Niestety po ostatnich Głodowych Igrzyska z areny nie udało się uratować Peety i Johanny, którzy zostali przechwyceni przez Kapitol. Podczas rekonwalescencji Katniss zgadza się zostać Kosogłosem i być przywódczynią rebelii. Do tego wszystkiego cały czas nie wie wie, którego z chłopaków darzy większym uczuciem: czy Peete który cały czas chronił Katniss na arenie, czy Gale, który czekał na nią od powrotu z Igrzysk.

W tym tomie poznajemy dokładnie 13 dystrykt. Jest to jedyna część miasta Panem, które jest pod ziemią i nikt wcześniej nie wiedział o jego istnieniu. Czytając tą książkę czułam się jakby akcja działa się 100 lat przed nami. Wszystko było takie nowoczesne i multimedialne. Bardzo mi się to spodobało, ponieważ odbiegało całkowicie od wyglądu dystryktu numer 12 czy innych. Na początku myślałam, że będzie to miłe miejsce w którym wszyscy będą sie czuć świetnie. Jednak to nie tak wyglądało. Każdy z obywateli miał się trzymać ściśle określonych zasad np. nie może nigdy iść po dokładkę, ponieważ każdy ma ściśle określoną dawkę do spożycia.  Gdy się te reguły złamie są za to bardzo ostre kary w postaci batów i chłosty. Również każdy obywatel ma na nadgarstku wyświetlany swój plan dnia którego musi się trzymać, oczywiście główna bohaterka ani o tym nie myśli i jej nic za to nie grozi.Trochę było to denerwujące, bo Katniss cały czas miała zły humor i nie stosowała się do przydzielonych jej zadań i nikt na to nie zwracał uwagi. A gdy prezydent tego dystryktu poprosiła ją o zostanie głosem rebelii ona jeszcze stawiała warunki. Jak ja bym byłą tą prezydent to bym nie darowała Katniss tego wszystkiego.

Jednak mimo charakteru Katniss, który był jedyną wadą całej powieści, książkę uważam za najlepszą w całej serii. Jest tu bardzo wartka akcja i wiele zapierających dech w piersiach momentów. Gdy zabierałam się z tą powieść to bałam się, że p. Collins wyśle nas kolejny raz na arenę. Jednak to co zrobiła autorka przeszło moje najmniejsze oczekiwania. Były oczywiście momenty, dokładne chyba 2, kiedy chciałam rzucić książkę w kąt, bo nie rozumiałam decyzji Katniss.

Oczywiście autorka nie oszczędziła nam zaskakującego zakończenia całej trylogii. Niestety mnie się on bardzo nie spodobał i ja bym go natychmiast zmieniła. No, ale może to i lepiej, że nie wszystkie powieści kończą się tak jak chcemy :-)

Ocena: 8/10

Książka została przeczytana w ramach :


sobota, 3 maja 2014

Zgoda miejsce grozy - Gerhard Gruschka

Dzisiaj chyba najmniej pozytywna książka jaką miałam okazję przeczytać. Jest to książka o czasach powojennych w Polsce. Ogólnie nie lubię książek historycznych, lecz musiałam przeczytać jakąś książkę historyczną na lekcje historii. Wybrałam, więc tą ponieważ historia jest mi bardzo bliska bo w tytułowym obozie "Zgoda " było 2 moich pradziadków, a po drugie akcja dzieje się na Śląsku gdzie mieszkam.

Tytuł: Zgoda miejsce grozy
Autor : Gerhard Gruschka
Seria: ------
Wydawnictwo: Wydawnictwo Wokół Nas

Książka tak jak wcześniej wspomniałam opowiada historię Gerharda Gruschki, który w młodym wieku, bo zaledwie gdy miał 14 lat, został zaaresztowany, a 2 lata później przewieziony do obozu Zgoda który mieścił się w Świętochłowicach. Ukazuje nam warunki w jakich żyli oraz przeróżne metody tortur, które na nich stosowali. Również 2 ważną postacią w tej książce ( według mnie) jest Salomon Morel, czyli główny komendant tego obozu, a potem kilka innych. Był to jeden z najgroźniejszych ludzi, to on wydawał,a czasami i wykonywał, najgorsze rodzaje tortur po których tylko niektórzy ludzie przeżywali.

Gdy zabierałam się za czytanie tej książki myślałam, że będzie to bardziej spokojniejsza lektura. Jednak wszystkie szczegółowe opisy tortur całkowicie wybiły mnie z takiego myślenia. Dzięki temu naprawdę czułam się jakbym tam była i to wszystko widziała na żywo. No, ale smutnych chwil były również i te bardziej radosne, gdy Gerhard mógł się potajemnie spotkać z matką, która do tego czasu nie wiedziała czy jej syn w ogóle żyje, a tym bardziej gdzie się znajduje. Dla wszystkich pewnie był to bardzo ciężki okres życia, dlatego jestem pod wielkim wrażeniem ludzi takich jak Gerhard, czy moi pradziadkowie, którzy przeżyli czasy powojenne.

Autor oprócz samego pobytu w Zgodzie, opisuje również jego odczucia po przybyciu na Śląsk po wielu latach. Wykazał się on wielką odwagą, bo niewiele ludzi ( w tym ja) chciało by powracać do tak brutalnej przeszłości.Bardzo dziękuje Gerhardowi Gruschce za to, że otworzył moje oczy na lata powojenne i pokazał mi prawdziwą rzeczywistość, to nic, że oczami niemca.Książka ukazała mi  całkowicie negatywny obraz polaków i nie dziwię się, że autor darzy  nasz naród  nienawiścią, bo ja też bym sama siebie nielubiła jeżeli bym wiedziała, że w moich żyłach płynie taka krew.

Ocena: 7/10